ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Εὐαγγέλιον: Κυρ. β΄ Λουκᾶ (Λουκ. ς΄ 31-36)

31 καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁ­­­μοίως. 32 καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγα­πῶντας ὑμᾶς, ποία ὑ­μῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτω­λοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. 33 καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι. 34 καὶ ἐὰν δανείζητε παρ᾿ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν ἵνα ἀπο­λάβωσι τὰ ἴσα. 35 πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχ­θροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποι­εῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀ­­πελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μι­σθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσε­σθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀ­­­χαρίστους καὶ πονηρούς. 36 Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰ­­κτίρμων ἐστί.

ΠΗΓΗ

Μήνας Ὀκτώβριος

2η Κυριακή Λουκᾶ (Λκ. 6, 31 – 36) 

1 Ὀκτωβρίου 2017

 «...ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς...»

 Ἕνα ἀπέραντο πέλαγος νοημάτων ἀνοίχθηκε μπρο- στά μας μέ τή σημερινή Εὐαγγελική περικοπή. Ἕνα πέλαγος, τό ὁποῖο καλούμαστε νά διαπλεύ- σουμε καί ν’ ἀρδεύσουμε ἀπ’ αὐτό ἄπειρα νάματα εὐσεβεί- ας, πίστεως καί ζωῆς. Ἡ ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμιλία τοῦ Κυρίου μας, τῆς ὁποίας σή- μερα ἀκούσαμε ἕνα μεγάλο ἀπόσπασμα, ἀποτελεῖ τήν καρ- διά τοῦ Εὐαγγελικοῦ μηνύματος τοῦ Χριστοῦ μας. Δέν εἶναι μάλιστα ὑπερβολή, ἄν ποῦμε ὅτι αὐτή ἀποτελεῖ τή σπονδυ- λική στήλη τῆς Καινῆς Διαθήκης, γύρω ἀπό τήν ὁποία εἶναι κτισμένο ὅλο τό ὑπόλοιπο σῶμα τῶν θεόπνευστων βιβλίων. Ἀπ’ ὅλ’ αὐτά ὅμως τά νοήματα, πού τόσο ἔντονα τ’ ἀκού- σαμε νά ἠχοῦν στ’ αὐτιά μας, ἄς σταθοῦμε στό κεντρικό- τερο, στό σπουδαιότερο, στό δυσκολότερο καί στό ὀμορ- φότερο.
Ποιό εἶναι αὐτό; Εἶναι φυσικά ὁ 27ος στίχος τοῦ 6ου κεφαλαίου τοῦ Λουκᾶ: «...ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν, 18  καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς...». «Νά ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς σας καί νά εὐεργετεῖτε ὅσους σᾶς μισοῦν». Αὐτή εἶναι ἡ πιό κεντρική ἐντολή τοῦ Χριστοῦ μας, τήν ὁποία ὁ Ἴδιος πρῶτος ἀπ’ ὅλους ἐφήρμοσε θυσιάζοντας τόν ἑαυτό Του ἐπάνω στόν Τίμιο Σταυρό. Εἶναι ἡ πιό δύσκολη καί ἡ πιό ὄμορφη. Γιατί ὅμως; Ἄς τό δοῦμε πολύ σύντομα. Κατ’ ἀρχήν, εἶναι ἡ πιό δύσκολη ἐντολή τοῦ Κυρίου αὐτή, διότι ποτέ δέν συμφώνησε μέ τή λογική τοῦ πεπτωκότος κόσμου. Ἀπό τότε πού ὁ Χριστός μας διακήρυξε τήν ἀγάπη πρός τούς ἐχθρούς καί πέθανε γι’ αὐτή τήν ἀγάπη, ποτέ οἱ ἄνθρωποι δέν μπόρεσαν νά τήν καταλάβουν κι οὔτε προ- σπάθησαν ποτέ νά τήν ἐφαρμόσουν. Πάντοτε ὁ κόσμος λει- τούργησε καί ἐξακολουθεῖ νά λειτουργεῖ κάτω ἀπό τή λο- γική τῆς ἐκδίκησης. Μοῦ ἔκανες κάτι, θά σοῦ ἀνταποδώσω τά ἴσα ἤ καί περισσότερα. Οἱ ἑκατόμβες τῶν θυμάτων, οἱ κρουνοί τῶν αἱμάτων, οἱ ποταμοί τῶν δακρύων μήπως δέν μαρτυροῦν, δυστυχῶς, τοῦ λόγου τό ἀληθές; Ἡ ἐκδίκηση εἶναι αὐτή πού σβήνει τό χαμόγελο ἀπό τά πρόσωπα καί ἐξατμίζει τή δροσιά τῆς ἀρετῆς ἀπ’ τίς ἀνθρώπινες ψυχές. Σήμερα, μ’ ὅλη μας τήν τεχνολογική καί πολιτιστική ἀνά- πτυξη, μ’ ὅλη μας τήν πρόοδο καί τήν κουλτούρα, δέν κα- ταφέραμε νά ξεφύγουμε ἀπ’ αὐτή τή λογική τῆς ἐκδίκησης καί τῆς ἀνταπόδοσης. Ὅταν ἄρχιζε ὁ εἰκοστός αἰώνας, προ- σπαθήσαμε καί κάναμε τόν κόσμο μας μιά γειτονιά. Σήμε- ρα, στόν εἰκοστό πρῶτο αἰώνα ὁ κόσμος πλέον δέν εἶναι μιά γειτονιά. Σήμερα χωράει ἄνετα στήν παλάμη μας. Στήν ἐποχή μας μποροῦμε, καθῶς κινοῦμε τά δάκτυλά μας, νά ταξιδέψουμε στ’ ἀκρότατα σημεῖα τῆς ὑδρογείου. Τά τελευ- ταίου τύπου μοντέλα τῆς κινητῆς τηλεφωνίας ζυγίζουν λίγα γραμμάρια καί ἄνετα χωροῦν μέσα στήν παλάμη ἀκόμη καί ἑνός μικροῦ παιδιοῦ. Πατώντας μάλιστα τά πλῆκτρα τοῦ προσωπικοῦ μας ἠλεκτρονικοῦ ὑπολογιστοῦ μέ τά δάκτυλά μας, μποροῦμε ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ, μέσῳ τοῦ διαδικτύου, νά συλλέξουμε πληροφορίες ἀπό τά τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα. Κι ὅμως, ἐνῶ φέραμε τόν κόσμο τόσο κοντά μας, ἀμπαρώσαμε τήν καρδιά μας πιό πολύ μέσα στό καβού- κι της. Δέν διστάσαμε πολλάκις νά χρησιμοποιήσουμε τήν τεχνογνωσία μας, γιά νά κάνουμε τήν ἐκδίκηση πρός τούς ἐχθρούς μας πιό ἐπώδυνη καί πιό μεγάλη. Ἐμεῖς, ἐξάλλου, δέν εἴμαστε ἐκεῖνοι πού διδάξαμε στά παιδιά μας πώς πραγματικά ἔξυπνος δέν εἶν’ αὐτός πού πηγαίνει μέ τό σταυρό στό χέρι; Ἔξυπνος καί ἱκανός εἶναι αὐτός πού ξέρει νά ἐκδικεῖται, νά παίρνει τό αἷμα του πίσω, πού δέν δέχεται μύγα στό σπαθί του. Ἡ λογική τοῦ κόσμου λέγει: «ἀγάπησε τό φίλο σου καί μίσησε τόν ἐχθρό σου». Ὁ Χριστός ὅμως λέγει: «ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν». Δέν εἶναι παράλογος αὐτός ὁ λόγος; Γιά τόν κόσμο εἶναι μία ἀνόητη ἐντολή. Γι’ αὐτό καί εἶναι δύσκολο νά ἐφαρμοσθεῖ. Ὅλο αὐτό τό πάθος γιά ἐκδίκηση ἀσχημίζει τή ζωή μας. Μπορεῖ ἡ ἐντολή τοῦ Χριστοῦ μας γιά ἀγάπη νά εἶναι δύ- σκολη, εἶναι ὅμως ὄμορφη. Δέν ὑπάρχει πιό ὄμορφη ἐμπει- ρία στόν κόσμο ἀπό τήν προσφορά τῆς ἀγάπης καί μάλι- στα στήν πιό τέλεια μορφή της, πού εἶναι ἡ προσφορά τῆς ἀγάπης στούς ἐχθρούς. Ὁ πολύς κόσμος δέν θά συμφωνήσει μαζί μας. Γιατί γιά τούς περισσότερους ἀπό τούς ἀνθρώ- πους ἀξία ἔχει ἡ δύναμη τῆς ἐκδίκησης καί ὄχι τό μεγαλεῖο 20 τῆς ἀγάπης. Ἡ ἐκδίκηση εἰσάγει τό θάνατο στή ζωή μας. Ἡ ἀγάπη εἶναι ὅ,τι πιό ἰσχυρό ὑπάρχει στόν κόσμο, διότι ἡ ἀγάπη στούς ἐχθρούς μπορεῖ νά λυγίσει συνειδήσεις, δι- ότι ἡ ἀγάπη εἶναι αὐτή πού νικάει ἀκόμη καί τόν ἴδιο τό θάνατο! Ἡ ἀγάπη πού ἀγκαλιάζει ἀκόμη καί τούς ἐχθρούς φέρνει γαλήνη στήν ψυχή, ἠρεμία, χαρά, ψυχική ἰσορροπία, θαλπωρή στίς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων. Ὑπάρχει ἀλήθεια πιό γλυκό θέαμα ἀπό ἕνα βλέμμα γεμάτο ἀγάπη, ἀπό ἕνα χάδι γεμάτο ἀγάπη; Ἄς θυμηθοῦμε ἐκείνη τή γνωστή ἀτάκα τοῦ μεγάλου Βασίλη Τσαγανέα ἀπό τόν ἀθάνατο παλαιό ἑλ- ληνικό κινηματογράφο: «Ἄνθρωποι, ἄνθρωποι, πρός τί τό μίσος καί ὁ ἀλληλοσπαραγμός; Ὅλοι ἄνθρωποι εἴμαστε...» Ἄς ἀρθοῦμε πάνω ἀπό τήν ἀσχήμια τῶν περιστάσεων. Ἄς δώσουμε τόν ἀγώνα τῆς ἀγάπης. Εἶναι ἀγώνας δύσκολος ἀλλά καί ὄμορφος. Ἄς κάνουμε τό σπίτι μας, τήν οἰκογένειά μας, τή γειτονιά μας, τήν ἐνορία μας φωλιές τῆς ἀγάπης. Θά βροῦμε μέσα σ’ αὐτές παρηγοριά καί ἀνθρωπιά. Ἄς περι- φρονήσουμε καθετί ἄσχημο καί ποταπό. Σάν τόν τραγου- διστή κι ἐμεῖς ἄς πάρουμε ἕνα ἀεροπλάνο κι ἄς πετάξουμε ψηλά, πάνω ἀπό ὅλες τίς μικρότητες, καί νά θυμόμαστε πώς «ὅποιος σέ πίκρανε ἤ σέ πλήγωσε, ἀπό ψηλά ἄν τόν κοιτά- ξεις, θά σοῦ φανεῖ τόσο ἀσήμαντος, πού στή στιγμή θά τόν ξεχάσεις...». Ἀμήν.