Η παραβολή των κακών γεωργών
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017
ΙΓ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Ματθ. κα’ 33-42
33 Ἄλλην παραβολὴν ἀκούσατε. ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησε πύργον, καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν. 34 ὅτε δὲ ἤγγισεν ὁ καιρὸς τῶν καρπῶν, ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὐτοῦ πρὸς τοὺς γεωργοὺς λαβεῖν τοὺς καρποὺς αὐτοῦ. 35 καὶ λαβόντες οἱ γεωργοὶ τοὺς δούλους αὐτοῦ ὃν μὲν ἔδειραν, ὃν δὲ ἀπέκτειναν, ὃν δὲ ἐλιθοβόλησαν. 36 πάλιν ἀπέστειλεν ἄλ-λους δούλους πλείονας τῶν πρώτων, καὶ ἐποίησαν αὐτοῖς ὡσαύτως. 37 ὕστερον δὲ ἀπέστειλε πρὸς αὐτοὺς τὸν υἱὸν αὐτοῦ λέγων· ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου. 38 οἱ δὲ γεωργοὶ ἰδόντες τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ. 39 καὶ λαβόντες αὐτὸν ἐξέβαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος καὶ ἀπέκτειναν. 40 ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις; 41 λέγουσιν αὐτῷ· κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς, καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσεται ἄλλοις γεωργοῖς, οἵτινες ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν. 42 λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς γραφαῖς, λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας· παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν;
(Ματθ. 21, 33 – 42)
3 Σεπτεμβρίου 2017
«...δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτόν καί
κατάσχωμεν τήν κληρονομίαν αὐτοῦ»
Μόνον ἐγκληματικά μυαλά θά μποροῦσαν νά σκε-
φτοῦν καί νά σχεδιάσουν κάτι τόσο φοβερό, σάν
αὐτό πού ἔβαλαν μέ τό μυαλό τους καί ἐκτέλεσαν
οἱ κακοί γεωργοί τῆς σημερινῆς παραβολῆς. Τοποθετήθη-
καν ἁπλῶς ὡς ἐργάτες καί διαχειριστές ξένης περιουσίας,
ἐκεῖνοι ὅμως, ὄχι μόνον ἐπιθυμοῦν νά τήν κάνουν δική τους,
ἀλλά, γιά νά τό πετύχουν, σκοτώνουν καί τόν φυσικό κλη-
ρονόμο τοῦ ἰδιοκτήτη.
Ἡ κληρονομιά πού ἐπιθυμοῦν αὐτοί
οἱ κακοί γεωργοί εἶναι ἡ πνευματική παρακαταθήκη τοῦ
Θεοῦ, τά δῶρα πού ἀφειδῶς σκόρπισε στό ἀμπέλι Του. Τό
ἀμπέλι αὐτό εἶναι ἡ Ἐκκλησία, τό Ἱερό Εὐαγγέλιο, τό θεϊ-
κό θέλημα. Οἱ γεωργοί ποιοί εἶναι; Ἐδῶ θέλει προσοχή στό
τί ἀπάντηση θά δώσουμε στό ἐρώτημα. Μέ μία πρόχειρη
ἀνάγνωση μποροῦμε νά ποῦμε πώς εἶναι οἱ πνευματικοί
ταγοί, οἱ πνευματικοί ἡγέτες τῆς κάθε ἐποχῆς καί κοινω-
νίας. Μάλιστα κακοί γεωργοί εἶναι ἐκεῖνοι οἱ πνευματικοί
ἡγέτες πού, ἀντί νά θυσιάζονται καί νά κουράζονται γιά τό
λαό πού τάχθηκαν νά ὑπηρετήσουν, ἐκεῖνοι ἐκμεταλλεύο-
νται τή θέση τους καί τό πνευματικό τους ἀξίωμα, γιά νά
καρπωθοῦν ὑλικές, ἐφήμερες, πρόσκαιρες καί φτηνές ἀπο-
λαβές. Μέ μία προσεκτικότερη μελέτη, ὅμως, μποροῦμε νά
ποῦμε πώς κακοί ἐργάτες εἶναι ὅλοι οἱ ἀποδέκτες τοῦ Θεί-
ου Λόγου, ὅλοι οἱ πιστοί πού δέν διαχειρίζονται σωστά τό
θησαυρό τῆς πίστεως καί πού θέλουν νά ζήσουν μ’ αὐτόν τό
θησαυρό μόνον στό σημεῖο πού τούς συμφέρει καί νά δια-
μορφώσουν τήν ὑπόλοιπη ζωή τους κατά τόν ἐγωισμό τους.
Ἄρα κακοί γεωργοί, ἄν δέν εἴμαστε ἤδη, κινδυνεύουμε νά
γίνουμε ὅλοι μας. Μάλιστα τόσο κακοί, ὥστε νά ποῦμε κι
ἐμεῖς: «...δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτόν καί κατάσχωμεν τήν
κληρονομίαν αὐτοῦ».
Κινδυνεύει λοιπόν ὁ Χριστός κι ἀπό μᾶς; Ὄχι βεβαίως
ἐξωτερικά. Ἀλλά, σύμφωνα μέ τήν παραβολή τοῦ Χριστοῦ,
ἀφοῦ κατάφεραν νά Τόν σκοτώσουν ἐκεῖνοι οἱ κακοί γεωρ-
γοί, ἄν εἴμαστε κι ἐμεῖς τέτοιοι, μποροῦμε νά καταφέρουμε
τό ἴδιο. Ἐσωτερικά μέσα μας εἶναι δυνατόν νά φονεύσουμε
τό Χριστό καί νά ζήσουμε μία ζωή χωρίς Ἐκεῖνον, ἀκόμη
καί ἄν ζοῦμε στό ὄνομά Του. Μποροῦμε νά σκοτώσουμε
τό Χριστό καί νά ζήσουμε μέ κάποιον ἄλλο δημιουργημέ-
νο ἀπό μᾶς, κομμένο καί ραμμένο στά δικά μας μέτρα καί
σταθμά. Οἱ φονικές χειρονομίες ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ εἶναι
ἡ ἄγνοια καί ἡ λησμοσύνη τοῦ Θεοῦ.
Ἡ ἄγνοια τοῦ Θεοῦ σκοτώνει τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ
μέσα μας, ἰδιαίτερα μάλιστα ὅταν ἡ ἄγνοια εἶναι ἠθελημέ-
νη καί συνειδητή. Ἕνα ἄγνωστο πρόσωπο εἶναι ἕνα νεκρό
πρόσωπο. Τά πρόσωπα πού δέν θέλουμε νά γνωρίσουμε
δέν ὑπάρχουν γιά μᾶς. Δέν μᾶς ἐπηρεάζουν, δέν μᾶς ἀλλά-
ζουν, δέν μᾶς ἀφοροῦν. Τά πρόσωπα πού ἀγνοοῦμε εἶναι
γιά μᾶς νεκρά καί ἀδιάφορα. Μπορεῖ νά ξέρουμε γιά τήν
ὕπαρξή τους, ἀλλά, ἀφοῦ δέν μᾶς ἐνδιαφέρει νά τά γνωρί-
σουμε, δέν ζωντανεύουν αὐτά τά πρόσωπα γιά μᾶς ποτέ.
Ἔτσι γίνεται καί μέ τό Χριστό. Μπορεῖ νά γνωρίζουμε ὅτι
ὑπάρχει. Ἄν δέν ἐνδιαφερθοῦμε νά γνωριστοῦμε μαζί Του
προσωπικά, θά μείνει γιά μᾶς ἕνα πρόσωπο ἄγνωστο καί
στήν πραγματικότητα νεκρό. Ἡ γνωριμία μέ τό Χριστό ἐπι-
τυγχάνεται μέσα ἀπό τή συνομιλία μαζί Του καί μέσα ἀπό
τήν ἕνωσή μας μέ τό πανάγιο πρόσωπό Του. Ἡ συνομιλία
μέ τό Χριστό εἶναι ἡ προσευχή καί ἡ ἕνωση μαζί Του, εἶναι
τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ λησμοσύνη τοῦ Θεοῦ, ἐπίσης, Τόν φονεύει μέσα στήν
ψυχή μας καί Τόν ἐξαφανίζει σιγά σιγά ἀπό τή ζωή μας.
Χωρίς νά τό καταλάβουμε πολλές φορές βάζουμε τό Θεό
στό περιθώριο. Γίνεται ὁ Χριστός ἕνα πρόσωπο στίς ὑπο-
σημειώσεις τῆς καθημερινότητάς μας. Μία παραπομπή στά
ἀζήτητα κεφάλαια τῆς ζωῆς μας. Ἕνα πρόσωπο συμπαθές,
ἀλλά ἀπόμακρο. Μάθαμε κάποτε λίγα πράγματα γι’ Αὐτόν,
ἀλλά δέν ἐπιθυμοῦμε νά μάθουμε Αὐτόν τόν Ἴδιο. Τόν θυ-
μόμαστε σέ κάποια δυσκολία, στήν ἀρρώστια, στόν πειρα-
σμό, στόν πόνο. Τόν λησμονοῦμε, ὅμως, μετά. Μποροῦμε
νά ζοῦμε καί χωρίς Ἐκεῖνον. Ὁ Χριστός δέν εἶναι ζωντανός
κάθε δευτερόλεπτο πού περνάει γιά μᾶς. Εἶναι ἕνα ξύλινο
πρόσωπο, σάν τίς ξύλινες εἰκόνες πού Τόν εἰκονίζουν καί τίς
προσκυνᾶμε ἀραιά καί ποῦ. Ἕνα ξύλινο πρόσωπο κλεισμέ-
νο σ’ ἕνα ξύλινο κουτί, πού τό βάζουμε στά πιό ψηλά ράφια
μαζί μέ τά ὑπόλοιπα ἄχρηστα καί ἀζήτητα. Ὁ Χριστός γί-
νεται μία μούμια τοῦ παρελθόντος, σκονισμένη, νεκρή, πα-
λιομοδίτικη, ξεπερασμένη. Μία μούμια, πού πολλές φορές
μπορεῖ νά προκαλεῖ φόβο καί ἀποστροφή.
Ἄν ὅμως γνωρίσουμε τό Χριστό ἀληθινά, ἄν Τόν βάλουμε
στή σκέψη καί στήν προσευχή μας ὅσο γίνεται πιό συχνά,
εἰ δυνατόν καί ἀδιάκοπα, ἄν Τόν ἀγαπήσουμε παράφορα,
ὅπως μᾶς ἀγαπάει κι Ἐκεῖνος, ἄν ἀφεθοῦμε σέ μία ἕνωση
μαζί Του, τότε θά γίνει ὁ θησαυρός μας! Θά ζωντανέψει
μέσα μας. Θά φέρει στήν ὕπαρξή μας τήν ἀληθινή ζωή, γιατί
ὁ Ἴδιος εἶναι ἡ Ζωή. Μήν ἀποκτείνουμε σάν τούς κακούς
γεωργούς τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἄγνοια καί τή λησμοσύνη.
Ἄν θέλουμε πραγματικά νά γίνουμε κληρονόμοι τῆς δικῆς
Του περιουσίας καί Βασιλείας, ἄς γίνουμε φίλοι του, ἀδέλ-
φια Του καί παιδιά Του. Ἄς γινόμαστε ἕνα μ’ Ἐκεῖνον πού
ἔγινε ἕνα μ’ ἐμᾶς. Ἄς Τόν ποθοῦμε καί ἄς Τόν ψάχνουμε,
διότι τότε θά κληρονομήσουμε τήν ἀδιάσπαστη σχέση μαζί
Του, πού αὐτή εἶναι ἡ Σωτηρία, ἡ Λύτρωση καί ὁ Παράδει-
σος. Ὡς συγκληρονόμοι Χριστοῦ θά ἀπολαύσουμε αὐτή τήν
ἀναφαίρετη κληρονομία, πού ἑτοιμάστηκε γιά μᾶς ἀπό τήν
ἀγάπη Του.
Ἀμήν.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου